با عدم دیدگاهی جامع در حوزۀ توجیه باورهای اخلاقی، ناهنجاری‌های اخلاقی در قلمرو عمل، توجیه عقلانی شده و بستر برای اباحی‌گری با پشتوانه عقلانی فراهم می‌آید؛ از‌این‌رو یکی از دلایل اهمیت این پژوهش پاسخ به شکاکیت و جلوگیری از اباحی‌گری در حوزۀ اخلاقیات است.
اثبات امکان توجیه باور اخلاقی در درجه اول مبتنی بر رفع چالش‌های پیش‌روی آن یعنی باور به صدق و کذب‌ناپذیری گزاره‌های اخلاقی و همچنین نیهیلیسم اخلاقی است. در کتاب پیش رو، در اولین مرحله به این چالش‌ها پرداخته و استدلال‌های شکاکیت در باب توجیه باورهای اخلاقی تبیین و نقد می‌شود. اما حتی اگر بتوانیم این چالش‌ها را پاسخ گوییم، همچنان مشکل اصلی پیش روی توجیه باور اخلاقی، استدلال‌هایی از قبیل استدلال تسلسل قهقرایی و استدلال فرض‌های شکاکانه است که جانب شکاکیت توجیه باور اخلاقی را تقویت می‌کنند و باید به نحوی به آنها پاسخ گفت. اینجاست که هر یک از نظریه‌های انسجام‌گرایی، مبناگرایی و زمینه‌گرایی اخلاقی می‌توانند به عنوان پاسخ‌هایی برای متوقف‌ساختن استدلال تسلسل قهقرایی به شمار آیند. در این کتاب، به همۀ این پاسخها توجه می‌شود و سرانجام پس از طرح اشکالات وارد بر انسجام‌گرایی و زمینه‌گرایی اخلاقی، تفسیری شهودگرایانه از مبناگرایی اخلاقی به عنوان موضع مناسب اتخاذ میگردد.