پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی - پژوهشکده فلسفه و کلام/عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشکده فل

عضو هیئت علمی

1395/1/28 شنبه عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشکده فل محمد سوری

عضو هیئت علمی ورئیس پژوهشکده فلسفه و کلام
محمد سوری


مشخصات: محمد سوری عضو هیئت علمی و مدیر گروه فلسفۀ پژوهشکدۀ فلسفه و کلام پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
مدارج علمی
حوزوی
مقدمات: قم، مدرسۀ علمیۀ رسالت، 1367-1369؛ مدرسۀ علمیۀ معصومیه، 1370-1372.
سطح: قم، استاد علی محمدی و استاد سیدرسول موسوی تهرانی، 1373-1379.
خارج: آیةالله مکارم شیرازی، آیةالله صالحی مازندرانی.
دانشگاهی
کارشناسی: رشته الاهیات و معارف اسلامی، قم، مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، 1379.
کارشناسی ارشد: رشته دین‌شناسی، قم، مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، 1385.
دکتری: رشته کلام گرایش فلسفۀ دین و مسائل جدید کلامی، دانشگاه قم، 1392.
کتاب‌های منتشر‌شده
1. ابن‌عربی میرا‌ث‌دار پیامبران، ویلیام چیتیک، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، 139۳، ترجمه از انگلیسی.
2. علم التصوف، تهران: مؤسسۀ حکمت و فلسفۀ ایران، 1391، تصحیح و تحقیق.
3. مجموعۀ آثار ابوعبدالرحمن سُلَمی، تهران: مؤسسۀ حکمت و فلسفۀ ایران، 1388، تصحیح و تحقیق.
4. اخلاق مسیحی، رالف مکینِرنی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1386، ترجمه از انگلیسی.
5. تجربۀ عرفانی و اخلاقی، نوشتۀ گری هِرْد، قم: مؤسسۀ امام خمینی، 1382، ترجمه از انگلیسی.
مقالات منتشر‌شده
۱. «تباهی اخلاق عربی به وسیلة میراث صوفیانه و پیوند تصوف و تشیع: بررسی و نقد ادعاهای محمد عابد جابری»، فصلنامه علمی پژوهشی شیعه‌شناسی (در نوبت انتشار).
۲. «نفس در قرآن از دیدگاه حکیم محمد بن علی ترمذی»، دوفصلنامه علمی پژوهشی کتاب قیّم (در نوبت انتشار).
۳. «جعفر خلدی؛ صوفیِ ناشناخته مکتب بغداد»، دوفصلنامه علمی پژوهشی جاویدان خرد، شماره ۳۱، بهار و تابستان ۱۳۹۶.
۴. «نقد و بررسی مسئله رنج در نظریه معنویت و عقلانیت»، فصلنامه علمی پژوهشی نقد و نظر، سال بیست و یکم، شماره سوم، پاییز ۱۳۹۵، ص ۷۷-۹۷.
5. «واکاوی متون زهد و بررسی ارتباط مشایخ صوفیه با امام کاظم (ع)»، فصلنامۀ علمی پژوهشی تاریخ اسلام، سال چهاردهم، شمارۀ اول، بهار 1392، شمارۀ مسلسل: 53، ص‌153-170.
6. «ابوالحسن سیرجانی و کتاب بیاض و سواد»، نصرالله پورجوادی، آینۀ پژوهش، شمارۀ 133، سال 23، شمارۀ اول، فروردین و اردیبهشت 1391، ص‌65-73، ترجمه از انگلیسی.
7. مقالات دانشنامه‌ای: «خوف و رجاء»، «خواطر»، «خشوع»، در دانشنامۀ جهان اسلام، ج 15 و 16، تهران: بنیاد دایرةالمعارف‌اسلامی، 1390.
8. «شیوۀ سازوارۀ انتقادی در تصحیح نسخه‌های خطی»، درفصلنامۀ علمی تخصصی پژوهش، سال دوم، شمارۀ اول، شمارۀ پیاپی: 3، بهار و تابستان 1389، ص‌27-37.
9. «بیان الفرق بین الإلحاد و الزندقة و التعطیل و بین دقائق التوحید»، جاویدان خرد، سال 1، ش 2، 1388ش، ص 43-57، تصحیح و تحقیق.
10. «حکیم ترمذی و نظریۀ ولایت»، معارف عقلی، شمارۀ 4، زمستان 1385، ص 85-104.
11. «داستان هبوط آدم در رَوْح الأَرواحِ سمعانی»، ویلیام چیتیک، طلوعِ نور، سال 4، شمارۀ 15، ص 133-150.
12. «تأمّلی در باب جاودانگی»، مایکل سوآن، معرفت، سال 13، شمارۀ 3، خرداد 1383ش، ص‌23-32.
13. “Ibrahim, Man of Faith: A Shi’a Perspective”, in Catholics and Shi’a in Dialogue: Studies in Theology and Spirituality, London: Fox Communications and Publications, 2004, pp. 300-307.
شرکت در همایش‌ها
1. «همایش بزرگداشت عارفِ بزرگ حضرت شیخ ابوالقاسم کُرَّگانی»، تهران، پژوهشکدۀ هنر و معماری، چهارشنه و پنجشنبه 7 و 8 خرداد 1393، عنوان سخنرانی: «تصویر امامان شیعه در متون عرفانی نخستین».
2. «همایش بین‌المللی نفس و بدن و آموزه‌های دینی»، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 17-18 اسفند 1389، عنوان مقاله: «نفس در قرآن از دیدگاه حکیم ترمذی».
3. «همایش گفتگوی شیعه و کاتولیک»، انگلستان (لندن و یورک)، تیر 1382، عنوان مقاله:"Ibrahim, Man of Faith: A Shi’a Perspective"
راهنمایی پایان‌نامۀ (مقطع دکتری)
«امامت و ولایت از دیدگاه سیدمحمد نوربخش»، سیدشمس‌الدین موسوی، جامعة المصطفی العالمیة (قم)، (در دست تدوین).
راهنمایی پایان‌نامه (کارشناسی ارشد)
1. «تحقیق و تصحیح ثلث نخست کتابِ أنس المنقطعین إلی عبادة رب العالمین از المعافا بن إسماعیل موصلی (551-630)»، طاهره فیضی باشکند، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1393.
2. «بررسی منابع سلسله نوربخشیه»، ظفرحسین مندق، جامعة المصطفی العالمیة، 1393.
3. «بررسی طریقت مجددیه از پیدایش تا امروز با نگاهی به مجددیۀ افغانستان»، سیدجمال‌الدین موسوی، جامعة‌المصطفی‌العالمیة، 1392.
4. «مقایسۀ اندیشه‌های کلامی شیعه اثناعشری و اندیشه‌های کلامی علویان سوریه با تأکید بر آرای سیدمرتضی عسکری و محمد علی اِسْبِر»، سیده کلثوم علوی، دانشگاه قم، (در دست تدوین).
مشاوره پایان نامه کارشناسی ارشد
1. «بررسی آرای کلامی سیدمحمد نوربخش»، محمد یونس، جامعة المصطفی العالمیة، 1392.
2. «جعفر خلدی صوفیِ متشیع»، محمود سوری، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1389.
کسب رتبه
1. شایستۀ تقدیر در کتاب سال دانشجویی به سبب کتاب علم التصوف، آبان 1392.
2. شایستۀ تقدیر در کتاب سال دانشجویی به سبب کتاب مجموعۀ آثار ابوعبدالرحمان سُلَمی، 1389.
3. پژوهشگر نمونه در مرکز پژوهشی دایرةالمعارف علوم عقلی اسلامی، 1387.
زبان‌ها
          فارسی، عربی، انگلیسی، آلمانی (مبتدی)
عنوان طرح پژوهشی: چیستی عرفان شیعی: نگاهی تاریخی به رابطۀ عرفان با تشیع
توضیح: عرفان حقیقتی است که برخی از متفکران آن را گوهر دین به شمار آورده‌اند و گاه یکی از دلایل اصالت دین را این دانسته‌اند که از بُعد عرفانی برخوردار باشد. در اسلام گرایشی عرفانی به وجود آمده است که با نام «عرفان اسلامی» شناخته می‌شود، ولی بیشتر عرفا از نظر کلامی و فقهی جزو شیعیان به شمار نمی‌روند و به‌طور‌کلی عرفان ریشه در تفکر اصحاب‌حدیث و اشاعره دارد. به همین سبب، بسیاری از عالمان شیعه با عرفان اسلامی نه‌تنها موافقت نداشته‌اند، بلکه در مواردی به ردّ آن نیز همت گماشته‌اند. ایشان علاوه بر بحث‌های نظری مخالفت خود با عرفان را به امامان و احادیث منسوب به ایشان و نیز به سیرۀ علمای قدیم شیعه مستند می‌کنند.
البته گویا در میان عالمان شیعه، اعم از موافقان عرفان و مخالفان آن، این مسئله مورد توافق است که مکتب تشیع در بحث عرفان ـ همچون دیگر مباحث فکری از قبیل فقه و کلام و تفسیر ـ وامدار دیگر مکاتب نیست. به عبارت دیگر، ایشان بر این باورند که تشیع خود دارای عرفان است؛ همان‌طور‌که دارای فقه و کلام و تفسیر است. حال پرسش مهمی که در اینجا می‌توان مطرح کرد این است که ویژگی‌ها و مؤلّفه‌های این عرفان، که می‌توان آن را «عرفان شیعی» نامید، چیست و ربط و نسبت آن با عرفان اسلامیِ مصطلح چگونه است.
پرسش از چیستیِ عرفان شیعی و نسبت عرفان مصطلح با اندیشه‌های شیعی در سال‌های اخیر بروز و ظهور بیشتری پیدا کرده و پررنگ‌تر شده است. همچنین گرایش روزافزونی که امروزه در میان جوانان به عرفان‌های نوظهور و انحرافی وجود دارد، ضرورت بحث از عرفان شیعی را دوچندان کرده است. نکته دیگری که ضرورت این بحث را نشان می‌دهد این است که بی‌تردید در حوزه گرایش به اسلام در دوره معاصر عرفان بیشترین نقش را داشته است، هرچند نمی‌توان پنهان کرد که بخش عمده مباحثی که از عرفان اسلامی در جهان غرب مطرح شده است، از نوع عرفان شیعی ـ به هر معنایی از عرفان شیعی که در نظر داشته باشیم ـ نیست. با این حال، اصل این گرایش نشان از آن دارد که لازم است برای گسترش مکتب نورانی اسلام تا حد امکان بر عرفان تأکید کرد. هدف ما در طرح حاضر این است که با نگاهی تاریخی، نسبتِ عرفان اسلامى با تشیع را بررسى کنیم. با توجه به اینکه این بحث بسیار پردامنه خواهد بود در گام آغازین به نسبت عرفان و تشیع در دو مکتب قم و بغداد خواهیم پرداخت و در گام‌های بعدی به مکاتب دیگر اندیشۀ شیعی، از قبیل مکتب حله و اصفهان، روی خواهیم آورد.

sori[1].pdf

158.929 KB


امتیاز دهی

بيشتر

پربازدید‌ترین مطالب

مطالب مرتبط

پربازدید‌ترین مطالب

مطالب مرتبط

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم می باشد.